Gebelik sıkıntılı geçince canı da bir şey yapmak istemiyor insanın. Sekiz aylıktım hala hastane çantam hazır değildi çünkü alışverişe çıkmamıştık. Sekizinci ayın ortalarında alışverişe başladık.
Ben iki sefer alışverişe çıktım. Mina için çok alış veriş yapmadık. Hastane çıkışı,battaniye,havlu,küvet,bir kaç iç badisi, bir kaç zıbın, üç dört tane papili alt ve yine bir kaç pijama aldım. Biraz da büyük sözü dinledim. Gerçekten Mina bir giydiğini 16 - 17 gün sonra giyemiyordu çünkü çok hızlı büyüyordu. daha sonra eve gelen giden, bebek mevlüdüydü derken baktım ki dolabı doldu da taştı. Ve bir çok kıyafetini giyemeden dağıttım Mina'nın.
9. ayda hastane çantamızı hazırladım. Çanta dediğime bakmayın orta boy bir valizdi kendisi :)) O valiz bir süre bekledi Mina kuşun odasında. Bu arada odasını hazırladık, eşyalarını yıkayıp ütüleyip yerleştirdim.
Her geçen gün heyecanım arttı, merakım tavan yaptı. Hayatta hiç bir şeyi bu kadar çok merak etmedim. Nasıl olacaktı? Neye benzeyecekti? Ses tonu nasıl olacaktı? Hepsi kafamda uçuşuyordu. Her gün konuştuk onunla, müzik dinlettim. Onuda kavuşmaya hazırladım.
Merhaba uykusuz yorgun depresif günler, Merhaba canımın parçası kızım Mina'm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder